زبان مظهر همبسته گیست

عبدالوکیل کوچی

 

ندانم  بجا  است   یا نا  بجا ست        قضا وت بکار بزرگان خطاست

بکار   بزر گان مر انیست  کار       که   هر چند   دل را نگیرد قرار

چو آذ ین   آیینه،  آیینه   هاست        منادی ، بگذ شته   آینده   هاست

غرض نیستم این قلم  التجا ست        فروغ   ره    ما بزرگان  ماست

بد انش    بزرگی  کند     آدمی       بزرگی    کند    جمله را رهبری

بزرگی همان  است چون آفتاب       بتابد به  هر جا به  خشکی  و آب

بزرگی چو ابر است در  آسمان       ببارد  به  خار و  خس و گلستان

بزر   گیست    هویت    آدمان        نه جنس ونژاد ونه  قوم    ولسان

بزرگی کار وصل  کردن است        نه  کار جدا و فصل کردن  است

بزر  گیست   از بینش  بیکران        تعصب   بود   ظلم  بر د یگران

بزرگ آن نباشد  بروی   جهان        که پیچد چو پیچک به قوم وزبان

زدریا شود سوی   جو ها روان       زجوهاسوی جویچه  ها بعد ازآن

ز کاهی   بسازند   کوه   عظیم        ز  فردی   بسازند   مرد  زعیم

یکی   را  سپه  سا لاری   دهند       دگر    را  مقام   عیاری    دهند

زبی   دانشی   شاه    با  اقتد ار       کلان   وجوانمرد   و میر وعیار

ز  هر   بزدلی قهر مان  ساختن       ز هر  پشه  ای  آسمان   ساختن

به بیکاره اوصاف شه نا بجاست       به شخصیت شهسواران جفا ست

نه درشرع ونی در سیاست چنین       که خود آسمان و  دگر ها  زمین

غلو در صفت برتری جستن است      حق دیگران زیر پا کردن  است

اگر هرکه پیچد چو نخ دور خویش      بجزمردخودکامه ای نیست بیش

نگر دد   به این شیوه ها حق بیان       که محکوم گردد  حق   دیگران

شود  گر ستودن   بفرض   محال       حق دیگر ان   میشود  پا  یما ل

چو  توصیف  گسترده  یک زبان        بود    نفی     اهلیت   دیگران

اگر   دیگران  زین نسق برد کام        کنون وقت عفوه است نی انتقام

قضا  وت   بتاریخ  بهتر   از آن        که بیرحم و فارغ بود زین وآن

نگه   کن   تباریخ  این سرز مین        در آن   افتخارات    بسیار بین

نبو دست صرفا   یکی  از عیا ر        نگر  نیک تاریخ  شمس النهار

به سه روزه عمری  که داریم ما        نباید  به منظور  یک   جای پا

عقب    گرد   تاریخ  دنیا شو یم        به  امروز محکوم  فردا  شویم

زمان ومکان را ضمانت   مکن        نژاد     ولسان  را ملامت مکن

بلال   سیه   میر   یثرب   بدی         به  ماهیت  خود  مقرب   شدی

محک  چیست ماهیت  آدمیست         نه قوم   ولسان و نژاد و تنیست

تعلق  نه بل   ماهیت هاست این        که روشن    کند   موقف  آدمین 

تعلق عقب رفتن  است  از نوین        کند ماهیت ،  شخصیت  را تعین

مرا خلق   کردند هرجا  که بود        نگفتند  ما را   ازین  ضر وسود

گناه  من  وخلقت  وزاد  چیست        محک چیست محکوم بنیاد کیست

نبا ید   پی  نام  ها شد    روان         بیا متن     برنامه   ها را بخوان

عمل  کردن   علم کار جداست         میان    سفید  وسیه  فرق هاست

که اسلام یک دین حق وبجا ست         زدین  استفاده  غلط عیب  ماست

کسا نیکه از دین سلاح   سا ختند        خود و ملک  و مردانگی  باختند

نبا  ید سلاح   ساختن  از  زبان         که سرکوب گردد از آن دیگران

ز بان    از  تعلق   مبرا    بود         زبانی    که   با  علم  یکجا  بود

بنود    آریانا   فقط   یک  زبان         به گو یایی  ای  کاوه و  کاویان

بود   آریا   صاحب  صد  زبان         چرا از یکی    ساختن    داستان

بود    آریا   مهد   چندین  زبان        که شدچیره برشرق وغرب جهان

زبان رشته  وصل عقلانی است        پل     ارتبا   طات  انسانی است

پژ  وهش   بود کار روشنگران          بود    نیک     اما  فرا گیر  آن

قلم     در کف   مرد   دانا بود         چو  نیک  و بد از هم  مجزا بود  

قلم در   تخالف   کند   تکروی          بود  تیره گی نیست  روشنگری

درین وقت حساس واین  پرتگاه         تمیز     زبان  است سنگین گناه

تما  یز کند   تازه جنگ    قدیم         نباشد   ازین   بیش  جرم عظیم

بسا د شمنان  درکمین   اند وما         به جنگ    نژاد  وزبان تا کجا

ببخشا به من سختگیری   مکن         خطا گربگفتم صحیح اش توکن

بیا تا زبان در دهان  است   ما         شویم  با  همه مردمان  همصدا

بیا تا که همد ست وهمدم  شویم        به این زخم ناسور  مرهم شویم

بیا    تا  که  با هم بگیریم دست       که کشتی شکست است توفانسخت

همه با همه روبه   ساحل شویم        وفاق     همه  گانی حاصل کنیم

زبان مظهرصلح وهمبسته گیست      زبان  رشته وصلت ودو ستیست