صبربی شمار
<فصل خدایی را کی تواند شمار کرد یا کیست آنکه شکر یکی از هزار کرد>
آن صابری صبورعجب صبربی شمار بر قاتل و ستمگر و دزد و طرار کرد
آن زاهدی که از پی زهد ریای خویش غصب مقام و مرتبه و اقتدار کرد
آن رهزنی که لقمه نانی زخود نداشت بانک ،قصور ،دفتر وموتر قطار کرد
آن عابد یکه تازه به قدرت رسیده بود خود راچگونه یک شبه سرمایدار کرد
قانون جنگل است اسا سات کار او شب گردکوچه را به همه شهریار کرد
دزد طرارورهزن خودراریس ساخت با این وسیله خدمت خویش و تبار کرد
از حیله وفریب و تجاوز به جان خلق نی شرم خلق و ترس خدای جبار کرد
بهر نجات جان خود ازروزبازخواست تهمت به جان عالم و سیا ستمدار کرد
ظلمی که نسبتش به حریفان بداده بود دروقت خویش همچو یکی برهزارکرد
بر جان ومال مردم بیچاره روز شب کافر نکرد آنچه که شب زنده دار کرد
آن عاجزفرشته صفت در مقام زور طفل صغیر کوچه خود را شکار کرد
از غارت و تجاوز جنسی و قتل عام وز هر جنایتی که نبود انتظار، کرد
سنگین دلی که درپی قدرت اسیرگشت ناموس خاک نخوت خود سنگسارکرد
آتش بزد به مکتب و آبادیی وطن چشم وطن به استم خود اشکبار کرد
از وحشت تجاوز این تشنگان خون مردم به جبر از وطن خود فرار کرد
تر شد زمین به خون خلایق هزار بار تا نام خویش در همه جا اشتهار کرد
بر خون نشاند ملت هردم شهید را دشمن نکردآنچه که این خونخوارکرد
کشتار و چور وغارت بربادیی وطن در زیر نام حضرت پرور دگار کرد
آنکس که روبه مسجد وسجاده مینهاد اکنون هوای مزرعه کوکنار کرد
بیخ وطن کشید وبه بیگا نگان بداد قا چاق چوب در کنر و آسمار کرد
آن کینه توز د شمن پنهانی وطن اکنون بخاک د شمنیء آشکار کرد
تقد یر ملک در کف بیگا نگان بداد حتی ازین معامله نی شرم وعار کرد
با این گروه ظا لم مستکبر وطن بهر نجات مردم و میهن چه کار کرد
بر خیز تا که نظم عدالت به پا کنیم تا این لگام گسیختگی را مهار کرد
یکجا شویم با مردم آزدهء وطن تا نظم صلح وامن و رفاه برقرار کرد
خورشید همیشه گرم بتابد به میهنم با موج تازه کوشش فصل بهار کرد
عبدالوکیل کوچی
